Vanuit Rawley Marine Resort in Port Severn gingen we op 3 augustus in de ochtend op tijd op weg naar The Great Wolf Lodge in Niagara Falls. Omdat we daar pas om 16:00 uur konden inchecken besloten we om eerst de Niagara Falls te gaan bekijken. We hadden al in de gaten dat we op een ongunstig moment bij de Niagara Falls zouden zijn. De Canadezen hebben een lang weekend vrij, het is prachtig weer, dus bij aankomst was het druk….heel druk. We hadden al verwacht dat het rondom de Niagara Falls toeristisch zou zijn, maar dat het één grote kermis zou zijn hadden we niet zien aankomen.

We hadden de auto geparkeerd en liepen door de hoofdstraat richting watervallen. Daarbij passeerden we diverse attracties, 4D bioscopen, een Canadese Madame Tousoud, enorme spookhuizen, diverse gamehalls, diverse eettenten, de nodige ijskraampjes, snoepwinkels en souvenirswinkels. Alle gebouwen en winkels zijn aan de buitenkant heel fantasierijk ontworpen (beetje over de top) tot in de kleinste details met de daarbij behorende verlichting. Omdat het zo druk was kregen we niet echt de kans om deze grote kermis/poppenkast eens goed te bekijken, met 3 kindertjes (behoorlijk strak) aan de hand. Je zou ze hier maar kwijtraken….

Eenmaal op de boulevard die naast de watervallen ligt stond er een enorme rij mensen die allemaal in “The maid of mist” een boottochtje wilden maken. Net als wij!
Omdat de wachtrij zo’n anderhalf uur zou gaan duren, grotendeels in de volle zon, met 3 behoorlijk vermoeide kindjes zagen we dat niet zo zitten. We besloten om de volgende dag terug te gaan, zo vroeg mogelijk. We wilden wel even vanaf de boulevard naar de watervallen gaan kijken maar halverwege klaagde Dean over zijn voetjes. Hij bleek zijn voetjes kapot te hebben gelopen in zijn Teva’s. Hij is hier altijd heel gevoelig voor en stom genoeg hadden we bij aankomst ff niet in de gaten dat hij zijn sportschoenen niet aan had. Voortaan denken we daar wél aan :-). Snel losten we dit euvel op en we besloten niet verder te lopen. Op een veld met uitzicht op de watervallen aten we een lekker ijsje in de schaduw en daarna liepen we terug (weer door de poppenkast) naar de auto.

Op naar Great Wolf lodge waar we inmiddels konden inchecken. Na deze formaliteit kwamen we allemaal nogal “overprikkeld” van alle indrukken onze kamer binnen. Niet van plan om de rust die hier heerste nog te verlaten. Maar ja, we moesten nog wel even wat eten. Gelukkig kon dit gewoon binnenin de lodge. The great wolf lodge is een enorm complex met diverse restaurants, binnenzwembad, buitenzwembad, gamehouse, en zelfs een mini bowlingbaan, ook weer tot in de kleinste details ontworpen en ingericht. Een heus kinderparadijs waar overal knopjes zitten voor kinderen waarna er dan weer “iets” gebeurd. Ook waren er veel kinderen die met toverstafjes rond liepen te zwaaien. Hiermee konden zij dan ook weer allerlei dingen laten bewegen, of lichtjes aan laten gaan. Echt geweldig!
Helaas blijven we alleen voor de nacht en zullen we de volgende ochtend weer vroeg vertrekken want de langste autorit van onze hele reis staat die dag op het programma. Een rit van ruim 6 uur, zonder stops meegerekend, van Niagara Falls naar Lake placid.
Die avond hebben we heerlijk gegeten in het buffetrestaurant. Onze Dean ontpopt zich de laatste dagen als een hele goede eter! Hij proeft van alles! Hij heeft zelfs ontdekt dat hij mosselen en garnaaltjes lekker vind. En Jell-o!! Na het eten besluiten we allemaal te gaan slapen. We hebben een kamer met daarin een open woonkamer/keuken en 2 tweepersoons bedden, en daarnaast nog een aparte slaapkamer met een tweepersoonsbed. We besluiten om de twee oudsten niet samen in een tweepersoons bed te laten slapen om gekeet te voorkomen. We kunnen allemaal wel wat goede nachtrust gebruiken!

Toen de kinderen al in dromenland waren, en Ro en ik ook bijna sliepen ging de telefoon. Het was de restaurantbediende met de mededeling dat we het eten niet hadden betaald en of we dit nu meteen konden komen doen. Ik legde uit dat het een misverstand was vanuit onze kant, omdat wij dachten dat dit verrekend zou worden bij het uitchecken. Ze hadden immers om ons kamernummer gevraagd. Op mijn vraag of we het niet morgenochtend konden betalen omdat we al in bed lagen werd de beste man er niet vriendelijker op. Ro is dus maar meteen weer zijn kleren ingeschoten om te gaan betalen. Hier trof hij diezelfde man aan die ons als een soort oplichters behandelde. Het werd een onaangename discussie.
Eenmaal betaald, dook Ro weer gauw zijn bedje in. Waarna we allebei gedurende de rest van de nacht de kids regelmatig moesten recht leggen omdat ze voor de zoveelste keer horizontaal waren gaan liggen en ons het bed zowat uitwerkten met voeten en hoofden. Ro en ik werden nogal brak wakker, pakten gauw de boel in, maakten de kids klaar waarna we een ontbijtje gingen scoren in de supermarkt.

Hierna gingen we meteen door naar de watervallen, waar het nu niet druk was. Al gauw stonden we op de boot, ieder van ons verpakt in een poncho, genietend van het prachtige natuurgeweld. Met de boot verdwenen we compleet in de mist, waardoor we in feite een complete douche over ons heen kregen en even niets konden zien. We vonden het allemaal prachtig! Zelfs de kids waren erg onder de indruk. Met een big smile, en een heleboel foto’s van de watervallen, verlieten we de boot en begonnen we aan de ruim 6 uur durende rit naar Lake Placid.